De domme woorden...
Die ik hoorde...
Die jullie anders bedoelde,
Mijn verdriet wegspoelde....
Toen jullie mij zagen....
Begonnen jullie meteen te vragen....
Hebben we het weer verpest?
Opnieuw voel ik woede en angst,
Voor mij geen goede vangst
Opnieuw voel ik verdriet en pijn.
Maar ja: mijn leven is niet fijn!
Tevens opnieuw de gedachte,
Waar niemand op wachtte:
Ik vind het beter ergens anders te zijn...
Want mijn leven die doet pijn.....
Te laat om nog te strijden....
Ik laat me gewoon overrijden....
Want waarom zal je strijden voor iets
waarvan je weet dat je verliest?
Nee daarmee verspil ik mijn tijd....
En ik voel me niet bevrijd!
Al mijn gedachten doen zeer....
liever niet,
nu niet meer...