Ik herinner het me
ookal was ik er niet bij
de blijdschap van de mensen
de oorlog was voorbij
het lijkt of ik daar ook was
het ene moment de pijn
en na de bevrijding
was het over
o wat fijn
Toch had de angst
hun harten niet verlaten
en heerste af en toe
de stilte in de straten
moeders huilden
om verloren mannen en zonen
en bij hen zal de angst
altijd in hun harten wonen
De mensen dachten
dit nooit weer
wij willen vrede voor altijd
toch hoor je keer op keer
dat niet iedereen een oorlog vermijd
maar wij blijven streven
naar een mooi en fijn bestaan
een lang gelukkig leven
al lijkt dat soms niet toegestaan
Ik herinner het me
ookal was ik er niet bij
de oorlog afgelopen
en o wat was iedereen blij.