Waarom zijn mijn gedachten zo anders?
Waarom kan niemand mij begrijpen?
Ligt het aan mij of iets anders?
Kan ik zelf ooit wel begrijpen?
Kan ik dan nooit eens een keertje gelukkig zijn?
Kan niemand mijn hulpkreet horen?
Is het omdat wij mensen zo anders zijn?
Omdat wij alleen dat wat willen horen, horen?
Op al deze vragen krijg ik maar geen antwoord,
En het komt in me op om te eindigen.
Om te eindigen zonder één antwoord.
Zonder één antwoord te eindigen...