Paniekaanvallen
Daar komt het weer,
Zonder aanleiding, zonder uitleg
Het voelt net als die ene keer
Natúúrlijk komt het ook
Als ik ´alles gaat goed´ zeg
Er heerst een vloek op die zin
Alsof mijn brein mee luistert
Het is een gevecht dat ik niet win
Het zit diep in mij gekluisterd
Haal adem, haal adem
Nee het lukt niet
Laat de tranen stoppen
Ik wil niet dat iemand dit ziet
Alsof ik in een donker hoekje wordt gepropt
En er een reus voor mij staat
Die mij kleineert, slaat en schopt
En mijn geschreeuw tot stoppen niet verstaat
Het gevoel van een overprikkeld brein
Wat uit elkaar spat
Ik voel mij verdomt klein
Verloren in een overvolle stad
Haal adem, kom tot rust
Zorg dat je de zon op ziet komen
En dan wordt je weer bewust
Dat de paniek doorgaat in je dromen
| Frank_V: | Dinsdag, maart 26, 2024 05:50 |
| Goed beschreven. Hopelijk vind je een manier om het te stoppen of er mee om te kunnen gaan. |
|
| Clarice: | Maandag, maart 25, 2024 17:07 |
| Vreemd wat je voelt, in een donker hoekje ... waar haal je het? Clarice |
|
| Aquarel: | Maandag, maart 25, 2024 11:14 |
| Ik had ze vroeger ook, paniekaanvallen. Het is heel heftig, je omschrijft het goed. Bij mij is het weggegaan, maar zoals je schrijft, zo een zin kan triggeren, dus laat ik het er bij houden dat ik al jaren geen echte paniekaanvallen gehad heb. Misschien geeft het hoop. Sterkte. Liefs, Aquarel |
|
| Auteur: louca | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2024 | ||
| Thema's: | ||