Haar tranen blijven stromen,
Deze laatste avond van het jaar.
Dit jaar wilde zij niet mee maken,
Het was dag 2 al klaar.
De dagen bleven komen,
Rust was haar niet gegund.
Het zinnetje blijft zij mee dragen:
´Ook dit is iets wat je niet kunt´
Een nieuw jaar vervolgde zich vanzelf,
Zij heeft besloten door te gaan.
Zij moet zich inzetten voor de maatschappij,
Voor een ander klaar staan.
Zij ziet geen toegevoegde waarde,
Aan het feit van haar bestaan.
Zij houd een plaats op aarde in bezetting,
Van iemand die hier wel hoort te staan.
Mensen om haar heen overlijden,
Maar haar treft dit niet.
Zij zal haar leven voor haar omgeving leiden,
Want het hiernamaals accepteert haar nog niet.
| Aquarel: | Woensdag, januari 03, 2024 13:37 |
| Dan is de levenskracht zoek, en hoop je op verlossing, ik hoop zo dat je alsnog een beetje voldoening en acceptatie zult vinden in het leven, zodat je ook goede momenten krijgt, die op hun beurt dan weer wat levenslust brengen. Liefs, Aquarel |
|
| Ineke Dijkhuis: | Woensdag, januari 03, 2024 05:04 |
| Indringend! | |
| Auteur: louca | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 januari 2024 | ||
| Thema's: | ||