ik schrijf de littekens
en laat ze achter
om de wereld te late zien
ik was hier, ik leef
als vogelpoten in het zand
gekrast in de aarde
roep ik mijn schreeuw
en roep: ik leef
ik koop je een ring
gewoon een prulleding
niet omdat ik om je geef
maar ik wil je laten wete: ik leef
op elk blad komt mijn naam
elke dag praat ik tegen je
en uit volle borst roep ik: ik leef
elke dag breng ik trillend mijn hand naar mijn hoofd
wrijf door mijn ogen
droog de tranen
en ween om de ironie: ik leef
zolang je maar weet
dat ik daarover geen reet geef