Lieve lieve moeder,
Ik heb geen moeder,
ik heb geen mama meer.
Mijn moeder is gestorven, verdwenen
elke dag, telkens weer.
Waar zou ze kunnen zijn?
Zit ze boven, of beneden,
links of rechts of ergens tussenin?
Danst ze met mijn vader,
want ja, dat was ook al lang geleden
of zorgt ze voor mijn oma en opa?
Misschien kijkt ze nu opzij,
misschien is ze wel tevreden
dat het goed lijkt te gaan met mij,
maar dat is slecht schijn
want ik mis haar knuffels,
haar troostende woorden,
het samen zijn.
Doch dood zou ik haar niet noemen,
want daarvoor zit ze te diep bij mij vanbinnen,
en zolang ze daar haar plekje heeft,
zal ik haar herinneren, haar nooit vergeten.
Ja moedertje, ik zie je graag,
dat mag je gerust weten
Mama, ik hou van je, alle dagen van de week
en nog zoveel dagen meer.
Jouw afwezigheid is niet het einde maar eerder een begin
want vroeg of laat zal ook ik aan je zijde staan,
dan vieren we het samen zijn als één groot gezin.
Maar voorlopig moet ik nog wat geduld oefenen,
daarom wens ik je proficiat met jouw verjaardag,
waar je ook mag zijn…
esteban