het ongrijpbare
haar ogen
kijken mij aan
ik laat ze gaan in
hun taxerende blik
ken mijn sterke
en zwakke punten
maar trek mij daar
niets van aan
haar stem
is hoog ondanks de
donkere intonatie in het
scherpen van contrasten
ik ben nooit
een optelsom geweest
van delen maar straal
intense vitaliteit uit
het ongrijpbare dat
uitlokt tot een lach
omdat niet weten waarom
jij jezelf nooit vergeeft
wij zijn tegenpolen
in het spanningsveld
van samen bestaan
ontlading is gelukkig zijn
wil melker
07/09/2017
lodi: | Donderdag, september 07, 2017 23:14 |
mooi gedicht wil ik geniet steeds maar weer liefs lodi | |
EXPLICIT: | Donderdag, september 07, 2017 22:09 |
Die spanningsboog is vitale energie, mooi... | |
M-Rose: | Donderdag, september 07, 2017 15:36 |
les trémolos | |
teun hoek: | Donderdag, september 07, 2017 11:26 |
juist tegenpolen trekken elkaar aan. th | |
Anneke Bakker: | Donderdag, september 07, 2017 08:36 |
Laat het plussen dan de optelsom zijn van de liefde en de ontlading is enkel geluk. Hoe mooi kan dan het bestaan zijn Wil, ik wens het je van harte toe en een fijne dag. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 07 september 2017 | ||
Thema's: |