FREKIE
wanneer 's middags om vier uur
onze schoolbel was gegaan
en we gingen voetbal spelen,
kam Freek er altijd aan.
Frekie woonde in de buurt
maar zat niet op onze school.
hij was een debiele jongen,
een mongool.
meestal riep er iemand wel
'kom maar, Frekie,doe maar mee.'
welke kant hij uit moest schoppen,
daarvan had-ie geen idee.
maar we legden soms de bal
op twee meter van het doel,
en we riepen:'Schieten Frekie!'
en hij trok een ernstig smoel.
als het raak was, dook de keeper
mooi naar de verkeerde kant,
en't was goal,en dan was Frekie
kampioen van Nederland.
mischien vind je Frekie zielig.
ja. bedenk er dan maar bij,
dat ik niet vaak iemand aantrof
die zo blij kon zijn als hij.