Zo ver weg,
En toch ook weer zo dichtbij.
Ik wil en kan het niet geloven;
Het is allemaal voorbij.
Alles lijkt zo ver weg,
En toch ben je nog dicht bij mijn hart.
Al zullen we niet meer samen zijn,
Vanaf nu een leven apart.
Het zal een tijdje duren,
Voordat de herinnering is versleten.
En het zal nog wel een tijdje duren,
Voordat ik je ben vergeten.
Zo ver weg,
En toch ook weer zo dichtbij.
Ik hoor je nog heel zachtjes fluisteren:
"Hou je ook nog van mij?"
Maar dat is een fantasie,
Die in mijn gedachten speelt.
En die heel zachtjes,
Mijn verdriet streelt.
Zo’n pijn van binnen,
We horen niet meer bij elkaar.
Snap je dat het pijn doet?
Ach, laat maar…