Depressie
De lucht is zo dik
Mijn spieren zo stroef
Bewegen gaat traag
Zo pijnlijk en droef
Vaak sta ik stil
Denk dan sabel mij neer
Dat is echt wat ik wil
Ook al doet het vast zeer
Een blok hout plet mijn hoofd
In gedachten althans
Wens ik de guillotine
Op mijn graf ligt een krans
Alles beter dan leven
Dit uitzicht en pijn
Ik wil de dood graag beleven
Echt dat lijkt me zo fijn
(Dit was mijn beleving ongeveer 9 jaar geleden toen ik zwaar depresief was)
kimmytje: | Zaterdag, mei 21, 2016 08:57 |
Heel herkenbaar geschreven en verwoord Markemans. Ik heb je wellicht nooit verteld hoe dankbaar ik ben dat ik jou op de juiste tijd in mijn leven leerde kennen. Jij hebt me door zo'n periode heen geholpen. Dank je wel Liefs Kimmy |
|
tulpje: | Donderdag, mei 19, 2016 18:07 |
Ik zit er helaas nog midden in Hoe gaat het nu met je Vriendelijke groet |
|
Aquarel: | Donderdag, mei 19, 2016 13:16 |
Ook ik heb het meegemaakt. Het lijkt alsof je er nooit meer uitkomt. Toch kan het wel, het is mij ook gelukt. Ik vind het een erg mooi gedicht. Liefs, Aquarel |
|
wervelende regenboog: | Donderdag, mei 19, 2016 11:44 |
midden in een depressie lijkt alles uitzichtloos... | |
Anneke Bakker: | Donderdag, mei 19, 2016 09:54 |
Dan mag je nu in vrede rusten Markemans, fijn dat je de depressie hebt overwonnen. Zonnige groet. Anneke |
|
Willem B. Tijssen: | Donderdag, mei 19, 2016 09:50 |
Het loodzware gevoel van depressiviteit in uitzichtloosheid en lusteloosheid is hier treffend beschreven. Fijn dat u hier de nieuwe levenskracht hebt gevonden om hierover met afstand te kunnen schrijven. |
|
teun hoek: | Donderdag, mei 19, 2016 08:50 |
herken het volkomen , een moeilijke periode voor jezelf en die er om heen stonden. th Fijn als je er uit komt. |
|