Ik staar naar het zwarte water dat zich in de diepte onder mij uistrekt.
Een blauwe brug wenkt mij om hem in zijn eenzaamheid te vergezellen.
En vlaag van helderheid slaat toe, de perfectheid van de plotse stilte maakt zelfs mijn gedachten aan het zwijgen.
Ik laat me vliegen, even zweven boven een afgrond.Ik wacht tot het water mij omhelst, en mij van het leven bevrijdt.