in licht craquelé
ik zie
je portret
in licht craquelé
uit scheurtjes
in tijd lekt de kleur
van pigment
jouw vitaal moment
heeft een waas van
vergeten leven gekregen
zelfs het mystieke
van je lach is in
diepte wat uitgevlakt
ik probeer met
de fijnste penselen
iets van die magie te helen
in retoucheren laat ik
de jaren ontdooien zo dat
je ziel zich weer kan ontplooien
wil melker
28/02/2016
www.wilmelkerrafels.deds.nl
september: | Maandag, februari 29, 2016 00:01 |
Dat zou mooi zijn.. Ik vind het een heel mooi werk van jouw hand. Voelbaar, bijna tastbaar zijn de woorden. |
|
wervelende regenboog: | Zondag, februari 28, 2016 17:33 |
je ben begaan met die persoon... mooi vooral de laatste 2 strofen fijne avond Wil wr |
|
Mamke: | Zondag, februari 28, 2016 12:31 |
Dit gedicht ontroert mij... Doet me aan de laatste dagen van mijn moeder denken... | |
Anneke Bakker: | Zondag, februari 28, 2016 09:28 |
Haar eigen streepjescode in lichtgekleurd craquelé, die zou ik zeker niet ontplooien Wil, je vind haar altijd terug. Leuk gebracht om te lezen. Zonnige zondag gewenst. Anneke |
|
Willem B. Tijssen: | Zondag, februari 28, 2016 06:58 |
In de best mogelijke herinneringen over de hindernis van de tijd. | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 28 februari 2016 | ||
Thema's: |