Ik huil om jou, om wat je meemaakt,
De woorden die werden uitgesproken hebben mij diep geraakt.
Mijn tranen kan ik niet meer bedwingen,
Wilde nog zoveel met je doen, mooie en leuke dingen.
Moeite om me te uiten,
In mijn alleen zijn komt het nu naar buiten.
En telkens als ik aan je denk heb ik pijn,
Afvragend waarom dit zo moet zijn.
Onwerkelijk, en zo niet op zijn plaats,
Het leven, het leven waarover ik me verbaas.
Verdwaald, verbijsterd en helemaal van de weg,
Maar ze zijn oprecht, de woorden die ik zeg.
Op welke plek dan ook, waar je ook bent.....
IK HOU VAN JOU
teun hoek: | Vrijdag, december 18, 2015 19:07 |
een indringend gedicht met onuitsprekelijk verlangen. th |
|
Auteur: timodean | ||
Gecontroleerd door: timodean | ||
Gepubliceerd op: 18 december 2015 | ||
Thema's: |