Windmonster
zijn balkonnetje riep hem
de zon was flauw maar uitnodigend
nog niet veel bloot vlees
nog iets te koud
hij lag soezend languit
zag geen verandering in de lucht
de verte kleurde grouw-grijs
naderde als een race wagen
hij voelde wind op zijn gezicht
voelde zijn haar verwaaien
toen zag hij het gevaar en schrok
opruimen dacht hij snel
het schuifraam sluiten kwam te laat
de orkaan viseerde zijn appartement
sloeg het grote glasraam aan diggelen
zijn hele lichaam werd me las doorbod
de woonst werd leeggezogen
net als de hele buurt
ook de tuinen, speeltuinen en auto’s
alles vloog in de wervelende lucht
de orkaan doofde alle klassieke geluiden
in de lucht zag je de versplintering
naargelang de orkaan voortraasde
zag je een tapijt van onherkenbaar afval
diegene de beschermd stonden
zagen me het hart in de keel de ravage
hulp bleef voorlopig nog uit
elektriciteit en telefoons..verwoest
achter de orkaan was het geweeklaag
om de doden en gekwetsten
en verlies van have en goed
niemand kon iemand helen
dan kwam de helikopter
de journalisten en hulpgroepen
ze konden allen doden helpen zoeken
dit voorval zou nog jaren uitlopen
ela