een ongenoege in het vroege
een verleden doen verslaan
met diepte pijn vergeet ik het toedraaien van de kraan
mijn hart is zolijk spelkaarten door elkaar gestoken
en de hartes zijn gebroken
laat het maar vloeien
hier zal ik weer uit groeien
ben ik met de liefde aan het knoeien
nu is mijn hart met leegte aan het openbloeien
geen liefde meer in het leven
niemand waar ik mijn hart op kan kleven
het water loopt over
het maakt een grote plas
een weerspiegeling uit te lezen
hoe het leven met jou was
echt veel terugdenken aan jou?
neen! soms maar dat gebeurt automatish
terwijl ik eigenlijk niet meer van je hou
maar ik sta er nog bij stil
en dan weet ik
het leven zal weer goed komen
met een beetje goede wil