laat foto’s spreken
hij streelt haar hand
in een dicht bij elkaar zijn
maar mist ogen en de lach
die hij wel ziet
maar niet herkent in
zijn vrouw die naast hem zit
er is geen gat in zijn geheugen
alleen de opslag wil niet deugen
van vroeger weet hij alles af
hij laat foto’s spreken
kleurt sfeer en stemming in
van gisteren is hij alles al vergeten
wil melker
02/12/2014
kimmytje: | Dinsdag, december 02, 2014 16:27 |
Aangrijpend en ontroerend Liefs Kimmy |
|
windwhisper: | Dinsdag, december 02, 2014 12:15 |
ja dementie de vreselijke ziekte, ik had moeite om te lezen, omdat er een brok in mijn keel zat warme groet Cobie voor een ieder sterkte die het overkomt |
|
Anneke Bakker: | Dinsdag, december 02, 2014 11:50 |
Zo herkenbaar Wil, 7 jaar mijn man thuis liefdevol verzorgd, daarna 2 jaar in verpleeghuis dagelijks bezocht, dus ik weet er echt alles van. Ik huiver nog bij het lezen van dir goed beschreven gedicht. Warme groet uit heel koud Brabant. Anneke |
|
teun hoek: | Dinsdag, december 02, 2014 09:35 |
Altzheimer maak het van dicht bij mee. Zo geweldig verdrietig vooral gemengd met angst. h. gr. th | |
fets: | Dinsdag, december 02, 2014 09:15 |
mooi beschreven! | |
waterval: | Dinsdag, december 02, 2014 08:42 |
kom ze zo vaak tegen als ik ga werken, vroeger is helderder dan gisteren, vandaar dat de ouder wordende partner of ander gezinslid iemand anders lijkt te zijn.... ~~~waterval~~~ |
|
Lia van der Fluit: | Dinsdag, december 02, 2014 07:08 |
vergetelheid...erg is dat he, Lia x |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 02 december 2014 | ||
Thema's: |