De rand van de samenleving
Zijn de mensen daar normaal?
Gelukkig, ze zijn heel speciaal
Ze zijn de puntjes van licht
Vaak hebben zij veel meer zicht
Hun ogen vertellen mij
Ik ben helemaal niet blij
Met onze maatschappij
Zij hebben een gevoel, tot ons geluk
Want zij protesteren zonder woord
Onze samenleving, waar is die, zij is stuk
Heb jij dat niet gezien of gehoord
Jij hebt heel veel pijn
Daarom drink je bier of wijn
Of vind je drugs wel fijn
Om even te vergeten
Een moment van niets
Even anders denken en weten
En bij elke joint vlamt een licht
Het vertelt ons, we zijn doof of hebben geen zicht
Er is iets mis, niet met hem of haar maar met mij
Wanneer wordt het toch, wanneer wordt het Wij?
En bij iedere slok van drank
In mijn hart de klank
Van verschrikkelijke pijn
Niet samen maar alleen te zijn
Zwerverskloffie, wie zou er met je willen ruilen
Samen praten of misschien ook samen huilen
Samen delen onze rijkdom, onze smart
Samen te luisteren naar de stem van ons hart
Een stem van één die roept in deze woestijn