Dat hij met volle geweld
in haar voet had gebeten ...
ze had zich waarschijnlijk
gekeerd in haar slaap,
wie zal het weten ?
ze een week omzwachteld
werkonbekwaam thuis was gebleven,
was alleen te verklaren dat het arme dier
vreselijk was geschrokken
ofwel dat het sinds lang pijn leed
aan zijn vermolmde gewrichten,
daar één verkeerde beweging
finaal of fataal voor haar kon uitdraaien
sliep hij voortaan uit veiligheidsoverwegingen,
in plaats van op haar bed einde
waar hij haar sinds dertien jaar beschermde,
bij 't minste geritsel blafte of kermde,
beneden op de sofa op een dekentje
ofwel netjes toegedekt eronder
naargelang het zomer of winter werd,
nu had ze 's nachts een doffe bons gehoord
en lag daar haar trouwe viervoeter languit
op de grond met 't wit in zijn ogen,
ging er een schok door haar frele lijf
bij 't afschuwelijk schouwspel van dat bedrijf,
de dierenarts stelde een hartinfarct vast
raadde aan na heel wat maren
afscheid te nemen en te laten inslapen,
't werd hoogtijd en binnenkort
zou 't in plaats van mogen wel moeten,
na dat voorval at ze nog nauwelijks,
stond onvast op d'er benen
meermaals met een rode kop en vettig haar,
verdikte zienderogen zonder aanwijsbare reden,
't was haar allemaal om 't even,
de leegte was met niets te vullen,
tot de dokter eraan te pas kwam
'n resem pillen tegen depressie voorschreef,
moed insprak met de wijze woorden
een mens is toch niet gemaakt
om alleen te zijn of blijven,
zou je niet beter eens
een man ... uitproberen ?
vloekte ze binnenmonds
opgelucht toen ze hem wandelen zond
en hij 't gat van de timmerman vond
met tranen van woede in d'ogen,
die miserie en ellende ...
heb ik inmiddels
al gehad !