Door onmacht overmand
Het schrijnend leed aanschouwend
Eigen wensen respecterend.........
Ooit een trotse man, helder van geest
Nu, gevangene van eigen karkas
Gehuld in angst, bitterheid en pijn
Slecht horend, slechtziend
Met alle denkbare gebreken
Weg kwijnend in tijd en ruimte
Doel en uitzichtloos
Wachtend op liefdevolle hereniging
Enkel het orgaan wat moet falen
Tikt onverbiddelijk door, net als de tijd
De belemmering om menswaardig te sterven
En weg te glijden in andere dimensies
Zonder pijn aan lijf en ziel
Zijn geloof kluistert hem aan het leven
Als je "geroepen" wordt door de Heer mag je heengaan
En wordt de hemel ontsluierd naar vergiffenis
Zelf daartoe besluiten is een grote zonde
Zal leiden naar oorden waar je nimmer wil zijn
Oh God, en moedertje kom hem snel verlossen uit zijn lijden