Als papier altijd je uitvlucht was.
waarom schonk je dan je liefde niet vaker op papier.
duizende zinnen scande je met je ogen, je hand
schreef er bizar weinig voor mij.
en heb nooit geloofd van een leeg hart.
deze was aan mij voorbij gegaan.
die van jouw bleef hangen, maar was deels nooit van mij.
als dingen overgaan en het voelt of het zo moest wezen.
als dingen overgaan en ik telkens haar dagboek aan jouw kan lezen.
vraag ik mij af,wie was je dan voor mij.
maar ik zal niet huilen van wat is geweest en niet huilen om
wat nooit zal komen. Het enige wat werkelijk rest is van mijn grote
liefde blijven dromen,
Het was kort, vluchtig en ging voorbij, maar in mijn diepste ziel voelde ik
je geeft je niet aan mij. Een angst werd werkelijkheid, vreugde sijpelde weg in
een hart vol ongenoegen.