Een vers litteken
De verschrikkelijke pijn
Van het diepe verdriet
Alle verborgen pijn van de laatste tijd
Die een ander niet ziet
Een kleine onzekere spijt
Er over praten is zo moeilijk
En kost tijd
Ook het verwerken
Als ik alles één keer over mocht doen
Zou ik die kans gewoon grijpen
Want dit is zo moeilijk
En op sommige momenten zo onverdragelijk
Soms zou ik gewoon keihard willen huilen
Al mijn tranen even laten gaan
Maar dat mag niet
Ik moet sterk zijn
En sterk blijven
Ik mag niet langer zwak overkomen
Ook al zal het gemis blijven
Het gevoel van spijt en onmacht knaagt
Dat maakt me zo moe
Helemaal nu moet ik sterk zijn
Dan is het nu gewoon
De dingen noteren wat me echt dwars zitten
En de rest....
Ja gewoon een beetje voor me houden
Het is gewoon hard en gigantische moeilijk
Maar hoe hard ik ook probeer
Soms zakt me de moed gewoon weer in de schoenen
M'n hoofd omhoog en ervoor gaan met mijn schouders eronder
Er zijn momenten dat ik me afvraag waarom?
Maar blijkbaar hoort dat allemaal bij dit keiharde leven

Gewoon blijven bedenken gewoon doorgaan
Alleen die woorden vallen soms al zwaar
Mensen en dingen komen en gaan
Maar je weet gewoon dat er diep van binnen
Zonder dat een ander het weet
Toch wel schuldgevoelens, spijt en vragen zijn
Die er de rest van je leven zullen blijven staan