Van dakloos naar een normaal bestaan
Veel verdriet, vernederingen en pijn achter de rug,
Na ruim een half jaar,
eindelijk kon ik bij een opvang terecht,
Sliep de eerste 2 weken niet of slecht.
Eindelijk niet meer “slapen” in een hokje of onder de brug.
Nu ik tot rust kom beginnen gedachten en beelden
door mijn hoofd te malen,
Dus van slapen kwam niets dat was flink balen.
Weer in een normaal bed kunnen liggen,
dat gaf een super goed gevoel,
Het voelde rijk maar betwijfel,
of men snapt hoe ik dat bedoel.
Na de rondleiding spullen opruimen en eten,
ik geloof dat in mijn leven niet zo lekker heb kunnen eten.
Na het eten meteen onder de douche heerlijk,
dat ik heb ik zeker gemist,
heb er stiekem meer dan een uur aan verkwist.
Alle ellende is achteraf toch ergens goed voor geweest,
heb geleerd en gemerkt wat vriendschap is,
iets wat ik eigenlijk in heel mijn leven
zo vreselijk heb gemist.
Praktisch alle lotgenoten waren bereid te helpen,
stelden mij op mijn gemak,
dit ging niet zonder slag of stoot,
omdat alle ellende mij opbrak.
Toch sleepten we elkaar er doorheen,
samen huilen samen lachen,
waarom liet het leren kennen vriendschap
zolang op zich wachten?
Al snel kwam het besef dat ik weer eigen
leven wilde gaan leiden,
ik wist nu dat het ging lukken,
nadat men mij van straat wist te bevrijden.
Aan hulp had ik absoluut geen gebrek,
ik dacht wel eens waarom help je deze gek?
Na circa een maand of acht leerde ik een begeleider
op een wel vreemde manier kennen.
Nooit gedacht, nooit iets gemerkt,
door te druk bezig te zijn met mijn verwerkingsproces.
Hij vroeg mijn MSN en zo ging het balletje rollen,
beetje kletsen en vooral gezellig samen dollen.
Plots nodigde hij me uit om een bakkie te komen doen,
kon ik gelijk zijn jonge katjes bewonderen.
Ik kon dit natuurlijk niet langs me heen gaan
en ben er heen gegaan.
De katjes waren echt bijzonder klein en superlief,
nu ruim 3 jaar is en blijft hij voor altijd mijn hartedief.
Het harde knokken heeft nu gezorgd voor een normaal bestaan,
binnenkort gaan we samen wonen,
om samen door het leven te gaan.