Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
geen dromen
Als, draaide ik mij om, eindelijk bereid tot vechten.
Door alles heengebroken.
Een man ontloken.
Dan, later, in jou armen kom ik thuis.
Mag ik neerploffen in de bank.
Helaas is het ieder voor zich.
Reacties op dit gedicht
vagebond vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
WitteFee
:
Donderdag, januari 16, 2014 22:36
Mooi....en zo triest.
kimmytje
:
Donderdag, januari 16, 2014 19:33
Mooi verwoord,
Sterkte om deze eenzaamheid te overwinnen
Liefs Kimmy
Over dit gedicht
Auteur:
vagebond
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
16 januari 2014
Thema's:
[Eenzaamheid]