Cath
Voorzichtig proberen we het onmogelijke,
De koude angsten vergeten we voor een moment.
Want het doet ons te veel pijn eraan te wennen,
Door de donkere tijden heen.
Die we moesten vergeten van hen,
Voel ik jou aanwezigheid overal aan.
De zon die te warm straalt en de te koude sneeuw,
Geven mij zo het gevoel dat ik niet alleen ben.
Maar jij er altijd achter staat,
Om zo mij op te vangen uit de eenzame hel.
Reacties op dit gedicht
| middernachtzonnesteek: | Vrijdag, december 20, 2013 19:40 |
| je 4e vond k t mooist | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, december 20, 2013 17:00 |
| byzonder schrijven | |
| Titanic: | Vrijdag, december 20, 2013 16:52 |
| Herkenbaar gevoel.. Mooi verwoord |
|
| kimmytje: | Vrijdag, december 20, 2013 14:14 |
| Heel bijzonder dicht dit hier, Heel graag gelezen, Er gaat zo''n soort van rilling door me heen als ik dit lees. Liefs Kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: xxitsme | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 20 december 2013 | ||
| Thema's: | ||