Door het water
En Door de wind
Gedragen
Zit ik tot van daag de dag met steeds
De zelfde vragen
Ik ontkiem mij
Tot wie ik nu ben
En hoe ik mij zelf
Tot nu tot ken
Als een zaadje gekomen
Zo groei ik
Bloei ik nu
Mijn wortels steeds dieper in de grond
Steeds beter hou ik niet meer mijn mond
In middels een harde bast gekregen
Door weer en wind
Zal ik gaan
Versla de wolken gevuld met regen
Ook scherpe zon hou ik nu steeds beter tegen
Waneer mijn bladeren wapperen in de wind
Weet je zeker dat je, je niet in een droom bevind
Dat echte rijkdom bij je zelf begind
Net als een kind
Zal je moeten kijken
Laat fantasie je geest
Toereiken
Toch laat ik dan weer mijn
Bladeren vallen
En trek een treurig gelaat
Tot dat na al de grauwigheden
De zonnestralen weer naar benden gelden
Kon ik mijn liefde over de
Takken verdelen
En niet meer met het verleden spelen