Je blijft maar spitten en woelen
rond de schimmige chaosbergen
reeds in geschiedenis geregistreerd
hunkerend naar het wondermiddel dat
redding aan het failliete heden moet geven.
Mag ik frank en vrij de spiegel spelen
die staalhard de dekmantel reflecteert
in dagelijkse melancholiek gedragen
om het falen in je leven met de mantel
der zelfmedelijdende liefde onder tafel te vegen.
Ik wou alleen maar even dat je inzag
dat het blinde gespit in het levensverhaal
je grootste struikelsteen is in het heden
van de talrijke paden die ons bestaan traverseren
loopt geen enkel voorspoedig rugwaarts in tijd.