terwijl het bloed over de horizon heen
vloeit in het dode water en de verstijf-
de wandelaars in het zwart hem non-
chelant passeren bonkt het luidkeels
in zijn hart: mijn lief mijn het venijn van
andere goden kunnen nooit je hart ver-
warmen terwijl mijn eeuwige armen je
willen strelen en minnen in onbenoemde
woorden en zinnen in een klank welks
echo in miljoenen ogen spiegelen als
in het dode water en herkennen de
verbinding tussen hier en verleden tij-
den - zo verbond alles achter zijn rug
een nieuwe tijd aan het eind van de brug