*...Bijna vergeten hoe het voelde..
Levend in een zwart gat,
Iedere dag vraag je je af of er nog iemand om je geeft.
En iedere dag vraag je je af,
Waarom je nog leeft.
Er is niet wat je nog kan stoppen,
Het heeft toch allemaal geen zin.
Tot op dat ene moment,
Hij loopt je leven in.
Hij is degene die je moed geeft,
Om door te zetten en door te gaan.
Door al die woorden van hem,
Kun je de wereld weer een beetje aan.
Ineens gelukkig,
Er is iemand in je leven,
Die je lief heeft om wie je bent,
En hij is om je gaan geven.
Je was bijna vergeten hoe het voelde,
Om volmaakt gelukkig te zijn.
Het leven kreeg weer nut,
Eindelijk weer een leven zonder pijn.
Over dit gedicht
| Auteur: ...:: Angel ::... | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||