Ze kijkt me smekend aan
vraagt mag ik met je mee
ik wil graag terug naar huis
misschien weet jij waar ik woon
ze herkent in mij niet haar kind
voor haar ben ik een vreemde
ik wil haar in mijn armen sluiten
ze duwt me boos van haar af
wil alleen naar buiten
een traan rolt over mijn gezicht
trek de deur dan voorzichtig
achter me dicht ik ga naar huis
ZIJ KWAM NOOIT MEER THUIS!
Zo was het laatste levensjaar van mijn moeder.
teun hoek: | Dinsdag, december 11, 2012 17:39 |
herkenbaar , komen net terug uit verpleeghuis. Leven in de angst soms van het verleden. Doch de mooie herinneringen blijven toch ook. h. gr. teun | |
wervelende regenboog: | Donderdag, december 06, 2012 21:35 |
ontroerend mooi geschreven Paula deels herkenbaar lieve groet wr |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, december 06, 2012 18:04 |
ja vreselijk voor iedereen die dit herkent gr.janny |
|
Auteur: Paula Hagenaars | ||
Gecontroleerd door: pantarhei | ||
Gepubliceerd op: 06 december 2012 | ||
Thema's: |