Nooit meer meer
Iedereen weet dat ik haat haat
tenminste, dat hoop ik toch
en geloof me, er is nog
wat ik niet verdraag.
‘n Eeuwig beter weten, te weten
constant gelijk willen halen
ik kan er echt van balen
niet te kunnen toegeven.
Ach, een pietje precies, precies
ik hoor het menigeen al denken
maar ik wil niet alles wegwenken
er zijn heus wel dingen die ik verkies.
Ik denk dan aan iets blijkbaars, blijkbaar
aan het grootse, in een klein gebaar
aan iets kunnen geven, zomaar
dat is voor mij echt, waar.
Wat meer kan het geven geven
het tovert spontaan een lach
wat warmte bij ’t gedacht
in ieders, korte leven.
En..., voor mij hoeft het nooit meer meer
ik laat liefst al ‘t vijandige achterwege
zo wordt ‘t een persoonlijke zege
ook voor mij, keer op keer.
Schoonbeek, 3 November 2012