Wintergloren.
Rosse gloed hangt
op de wolken
gebroken zonlicht dat bestraalt
boven de nevel
grauwe sluier
die haar verlies al binnen haalt.
Oranje einder neemt
het over
gaat over in een rode gloed
alles betovert
in haar felheid als uitgegoten bloed.
’t Bevroren gras
weerspiegelt ’t rode
vanuit het parelend kristal
even genietend
straks vergroenend
waar warmte deze pracht wegstal.
Een koppel ganzen
klieft het luchtruim
in V-vorm als een vredegroet
op weg naar
warmere gebieden
tegen de koude daar behoedt.
Sprookachtig rosse
hangen de takken
van rijpbeslagen bomen rij
alsof de Schepper
’t al gestrooid heeft
voor ’t aardse schepsel , u en mij.
th.