Gelaten zit hij daar
met handen
in zijn schoot
werkeloos en stil
zegt woorden
die in het niets
verloren gaan
niet worden gehoord
het leven heeft zijn
sporen achter gelaten
met het tikken van de klok
verglijdt de tijd
berust hij in een
vaag weten van
zijn hulpeloosheid
elke morgen ziet
hij weer het licht
als hij doelloos kijkt
door het raam
tijd in overvloed
met ogen waarin je
zijn eenzaamheid leest.
Hans Winter: | Maandag, november 26, 2012 23:55 |
wij die blijkbaar meer mogen kiezen wie wij wel of niet willen zien, dreigen de liefde te verliezen hans |
|
youkie: | Maandag, november 26, 2012 16:57 |
en zo zijn er velen groetjes |
|
Antonie: | Maandag, november 26, 2012 11:44 |
Steeds meer eenzaamheid. Wie geeft er nog om.De tijd! |
|
teun hoek: | Maandag, november 26, 2012 11:31 |
Triest maar helaas voor velen een feit. h. gr. teun. |
|
Auteur: Paula Hagenaars | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 26 november 2012 | ||
Thema's: |