Weer herkend
met je gezicht die voor mij stond
met je stem
die letters en woorden uitspraken …
Het was vervaagd …
na je zolang niet meer te hebben gezien …
maar het gevoel
is nu terug …
je stem zit weer in mijn geheugen …
je gezicht zie ik weer voor mij …
je was lief, je was leuk …
daarvan werd ik blij …
Met jou kon je praten …
over alles wat ons bezighield …
nooit zou jij iemand haten …
je was een goede psychologe
Toch was het moeilijk
je weer achter te laten …
en weer mijn eigen weg
in te slaan …
we gaan
weer elk onze eigen weg!
nooit meer zal ik je nog zien
nooit meer met je praten …
het is niet mogelijk …
dat kan ik echt haten …
want ik hield van je, als psychologe …
en ook al heb ik het moeilijk …
je weer achter te laten
te weten …
dat ik je nooit meer zal zien …
Maar …
ik trek me er steeds
en altijd
wel weer door!
dat beloof ik je
ik ga er volledig voor!
*over een psychologe in mijn opname geweest: ik had er zoveel aan, je kon zo goed met haar praten ... Maar na een tijdje dat ik daar weg was, was haar gezicht en haar stem vervaagt ... Maar ik heb haar 1,5 maand geleden teruggezien toen ik op consulatie ging bij de psychiater ...*
Reacties op dit gedicht
| Lion10cc: | Zaterdag, juni 16, 2012 06:06 |
| Ik heb een fysieke handicap (artrose in de rug, beide schouders; en onc artrose in de nek (op alle 6 de nekwervels) Je schrijft hier een feel-good gedicht voor jezelf, dat is een manier van positieve affirmatie! Een wapen dat ik ook gebruik in mijn strijd tegen de pijn vriendelijke groet Leon |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2012 | ||
| Thema's: | ||