Je stond op de sporen
dat heb ik horen zeggen …
Ik zag je liggen op de grond …
daarna …
toen ze je eraf hadden gehaald …
Politie stond er
ambulanciers werden er bijgehaald
maar jij …
jij beefde alleen maar …
Wat bezielde je toch …
ik ben niet boos …
ik vind het zielig …
voor je vrienden en familie …
zij willen jou niet kwijt
waarom …
wat heeft jou bezield …
Daar stond je …
op de sporen …
klaar voor de trein
die over jou ging rijden …
gelukkig …
Je bent gered …
Gelukkig maar …
ik ken je niet
ik zal je nooit kennen …
je bent
een onbekende voor me …
Maar ik weet …
ik wou niet dat er een dode
daar op de sporen ging staan …
want wat had je dan
de hele stad aangedaan?
Dan ging iedereen over je praten
wou je dood
omdat je denkt dat iedereen je haat?
moest de trein echt over je zijn gereden
ging iedereen je zeker haten …
Doe zo geen stommiteiten
nog een keer …
doe het gewoon
nooit meer!
(vandaag was ik in mijn 'thuisstad' en daar heb ik gehoord dat er een jongen op de sporen stond om de trein over hem te laten rijden ... Ik heb dit gedicht geschreven omdat het me raakte dat er zo dicht bij huis iemand zelfmoord wou plegen ... Ik heb die jongen zien liggen binnen int station ... Heel aan het beven ... en mensen moesten hem tegenhouden ... want hij was echt niet rustig ...)
Reacties op dit gedicht
| liesjequilt: | Woensdag, maart 28, 2012 21:43 |
| Dat is heftig, probeer zelf ook een beetje tot rust te komen/ liefs liesbeth |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: Christa | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2012 | ||
| Thema's: | ||