in scholen verdronken vissen
schemeren ogen door spiegelend water
op dagen waar zon de hemel erin smijt
met zwemvliezenhanden grijp ik naar losse edel-
stenen van zilverdingen die reeds lang dit gestrand
leven vergeten in de depten van golven
weinige zijn het en zeldzaam het vloeiend getuimel
- wie kent nog hun aantal – dat ’t vasteland binnen-
Anootje ...: | Donderdag, maart 08, 2012 14:57 |
De beste dichters zijn de dichters waar je het gedicht niet van verstaat ... :p mooi dus :) want ik begrijp niet wat je schrijft ... :( |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 08 maart 2012 | ||
Thema's: |