Zij kende mijn verhaal,
ik die van haar,
samen was het allemaal
zo dierbaar.
Maar dingen gebeuren
en verhalen werden langer
en kon niet of wel keuren
en zij werd een vreemdganger.
We hadden geen contact.
Ik dacht er niet bij na,
omdat het zo erg was verzwakt
en ging er ook niet achterna.
Maar toen ik het nieuws hoorde,
werd ik bewust wat ik had gedaan.
Ik vroeg mezelf of ik wel spoorde
en traan voor traan.
maakte ik mezelf gek.
Iedereen haar gefelicteerd
na wat ik ontdek
en nog voelt het verkeerd
bij die ene denkbare woord.
Een kind met een kind
is wat mij nou zo erg stoort
en binnen verslindt
{...omdat ik dit niet verwachte van haar}