stil houd ik in, de zinnen niet beneveld
leer 'k horend kijken - oog en oor -
prik door het luide van geluiden
als was 'k een boom eenzaam in 't bos
- hij fluistert zacht, zijn armen in de wind
met barsten in zijn ruwe schors
de wortels diep geplant in grond
rust hij alwetend in de aarde -
wanneer ik dan mijn voelen strek
tot diep in 't al - eindeloos ver
en luisterend met mijn hart ontdek
dát wat geen wereld kent noch tijd
verlies ik mij in 't wijdse hier
en heel de schepping rust in mij
kijk ik en hoor met oog en oor
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 15 februari 2012 | ||
Thema's: |