Mijn lichtje.
een leeg glas,
een lege tas.
een leeg huis,
ik ben niet meer thuis.
Een verloren tijd,
een veloren toekomst.
Ik ben gewoon weer wat kwijt,
daar waar mijn hart voor bonst.
Opleiding flashed me.
zo 5 jaar weer voor niks.
Het gevoel onderdrukt me.
want dat is 8 jaar voor niks geleefd.
Ik wil wel,
maar trek het niet meer.
alles om me heen brokkeld af.
En ik doe mezelf telkens weer zeer.
maar leven ontlopen is laf.
Kon ik maar even jou goedheid zijn.
even weer dat lieve van het leven voelen.
Maar momenteel kan niks me goed doen.
ik voel me zo verslagen,
zijn de dagen,
niet meer te verdragen.
En toch hou ik vol,
en geloof ik in mijn dromen.
En het intresseerd me niet hoe,
maar zal er zeker komen.
maar nu is het nog een grote vraag.
mijn blijheid is erg laag.
als ik zo echt 8 jaar verkloot heb.
Dan komen er moeilijk harde woorden in de rap.
Het gaat u allen goed.
voorlopig heb ik geen woorden meer.
Want wat ik ook doet,
doe mezelf toch altijd zeer.
Zeg ik niet meer wat ik wil,
en doe gewoon wat moet.
en als je mij ook wilt.
maak het dan maar goed.
Want ik verkloot het als ik het probeer.
doe noet alleen mezelf maar ook een ander zeer.
En ik weet ben nog in de leer.
Maar nu stop ik is een keer.
Ik ben het zat dat falen,
ik ben het zat dat als maar dwalen.
Ik ben het zat vast te houden aan onzichtbaarheid.
raak goddomme alles kwijt.
Ik sterf wel rustig alleen,
terecht gekomen op een harde steen.
Heb ik toch nog even gevlogen.
en uiteindelijk het leven bedrogen.
Nee ik ben niet gek,
ik hou gewoon me bek.
Maar dit jaar,
is echt zo raar.
Misschien komt het omdat ik heb bewust mee maak,
ook al ben ik voor veel dingen al te laat.
Maar ik hou gewoon vast aan die ene droom,
hoe hard ik ook de blaadjes verlies van deze boom.
Die droom, is enigste dat zichtbaar is.
Want alleen die droom laat mij zien wat ik mis.
Een droom, mijn tegen pool met alles er tussen.
vanaf de geboorte, tot het leggen tussen zes planken op een kussen.
Het boeit me niet meer dat je ziet dat nog steeds alleen jou zie.
Sophie, ik ben je zo dankbaar dat ik je in q voor het eerst zag.
Er gebeuren zulke kloten dingen hier, maar nog denk ik aan jou.
Ik denk niet veel aan de shit wat gebeurd, ik zoek alleen maar oplossingen.
Zodat ik jou als nog gelukkig kan maken, je een dak boven je hoofd geven,
dat ik geld heb om te kunnen eten, leuke dingen te doen met jou.
Dat we op vakantie zouden kunnen.
Alles met jou Sophie.
Niets is zo belangrijk voor me.
Niemand anders komt voor jou.
Jij staat op nummer een.
Psychologie,
in de mens, buiten de mens.
Filosophie,
leven vol wonderen.
Als ik een auto was, een volgetankte.
heb ik zo veel gereden dat de tank gewoon leeg is.
En toch kan ik blijven rijden.
Op zonne energie.
Jij bent de zon Sophie.
Jij bent die duwende wind,
tot ik weer bij een tankstation,
aankom.
Niet meer dat kind,
maar vooraltijd de zon nodig.
Sophie, leven zonder jou, is voor mij overbodig.
Zolang jij in mijn hart zit
kan ik blijven ademen.
Wordt het de langste rit,
maar zijn voor altijd samen.
_jij bent mijn lichtje_