Vergeten kan ik haar niet
Want ze is een deel van wat ik ben
Maar sinds ze me niet iedere dag ziet
Is ze opeens mn grootste fan
Niet dat ik haar niet mag
En niets met haar te maken wil hebben meer
Maar niet iedere seconde van de dag
Dus gewoon om de zoveel tijd eventjes weer
Want toen alles nog koek en ei was
En we elkaar nog dagelijks zagen
Toen lag ze liever met hem in het gras
Dan dat ze naar mij zou vragen
Maar toen puntje bij paaltje begon te komen
En alles uit de hand liep
Vangde ik haar klappen op en vergat mn eigen dromen
Terwijl er niemand was die toen mn naam riep
Niemand die zich er om bekommerde toen
Hoe het me verging en zou vergaan
Maar zou ik het weer over moeten doen
Dan had ik vast weer hetzelfde gedaan
Want al heb ik belangrijke dingen verzwegen
Voor mn ouders en andere mensen
Haar ongelukkig zien daar kan ik ook niet tegen
Dus dan tenminste haar maar voorzien van haar wensen
En hopen dat ze ooit
Beseft hoe ik haar toen bij stond
Want toen er met stenen werd gegooid
Lag zij al veilig op de grond
Terwijl ik met heel mn lijf
Rechtop bleef staan
En of het nou honderd stenen waren of slechts vijf
Ik heb het wel allemaal voor haar gedaan
Dus voel ik liefde voor haar: Nee
Maar haat is het ook weer niet
Ik praat er weleens mee
En ik wens haar geen verdriet
Meer kan ik er niet over zeggen
Dan dat ik haar nooit zal vergeten
En bij iedere weg die ik af zal leggen
Ik zal altijd mn afkomst weten …..