Kou
Op een avond,
Kwam ik je tegen.
Je praatte en lachte wat ,
Maar je ogen zwegen.
Mijn aandacht voor jou,
Liet je liefde weer stromen,
Al snel vielen je kleren,
Als bladeren van de bomen.
Wij zijn bestemd voor elkaar,
Wij met zijn tweeën.
Onze levens versmolten,
Toen we intens vreeën,
Je ogen spreken weer,
De kou is uit je verdreven.
In je schoot draag je de warmte,
Van een toekomstig leven.
Kwam ik je tegen.
Je praatte en lachte wat ,
Maar je ogen zwegen.
Mijn aandacht voor jou,
Liet je liefde weer stromen,
Al snel vielen je kleren,
Als bladeren van de bomen.
Wij zijn bestemd voor elkaar,
Wij met zijn tweeën.
Onze levens versmolten,
Toen we intens vreeën,
Je ogen spreken weer,
De kou is uit je verdreven.
In je schoot draag je de warmte,
Van een toekomstig leven.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Dinsdag, november 29, 2011 20:37 |
| mooi geschreven | |
| M-Rose: | Zaterdag, november 26, 2011 19:11 |
| prachtig Jane hoe de warmte alles overwoekert als de kou snel uit de kleren valt | |
| wervelende regenboog: | Zaterdag, november 26, 2011 18:19 |
| dat is snel bezegeld :):) graag gelezen! groetje wr |
|
| mucho: | Zaterdag, november 26, 2011 17:32 |
| koutje gevat! | |
| mucho: | Zaterdag, november 26, 2011 17:32 |
| be my baby:S | |
| youkie: | Zaterdag, november 26, 2011 16:12 |
| vol warmte geschreven groetjes |
|
| Butterfly1984: | Zaterdag, november 26, 2011 16:11 |
| Warmte vol en mooi geschreven! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jane Mansel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2011 | ||
| Thema's: | ||