soms wil ik gewoon even alles kwijt, daarom is dit geen gedicht maar gewoon een tekst waarin heel veel staat wat ik gewoon even kwijt moet... Het liefst wil ik nu huilen gewoon omdat ik me vol voel, er moet even een druppel komen die mijn emmer doet overstromen. ik heb last van mijn rug, kan niet eens slapen. heb last van mijn vrienden, raak ze 1 voor 1 kwijt. ik had 3 beste vrienden, 2 daarvan ben ik nu kwijt om dat die 3e verdacht word van verkrachting. er is geen aangifte gedaan, die meid is niet eens zeker van haar eigen verhaal en ik geef hem het voordeel van de twijfel. 1 van die andere vrienden vond hem al niet aardig, nu is de hel los gebroken en moest ik kiezen tussen hem en de mogelijke verkrachter. ik laat mijn beste vrienden niet vallen, ik geef iedereen een kans. als hij werd verdacht van verkrachting liet ik hem ook niet vallen, hij wou dat ik het contact verbrak. je gaat toch niet om met een verkrachter dat kan je zelf ook wel bedenken stomme trut. dat is wat ik als laatste smsje kreeg. sinds dien heb ik met die 2 mensen geen contact meer, puur omdat ik iemand het voordeel van de twijfel geef en wil dat alles eerlijk verloopt... iedereen moet een kans verdienen en sommige mensen hebben meerdere kansen nodig. so be it. op school werd ik gepest, mama had me gezegt dat ik ze moest negeren. nu word ik niet meer gepest en wil ik niets anders dan deze klas. het is nu echt een hele leuke klas. ook mijn cijfers zijn goed! daar gaat het nu gelukkig beter. alleen dan heb je ook nog thuis. Ik mis papa ik mis mama. Papa ben ik kwijt, ik wil hem niet meer. maar toch mis ik hem. eigenlijk wil ik hem nog wel maar zijn vrouw niet meer... best oneerlijk als je er zo over nadenkt maar je moet je kinderen niet de grond in gedrukt laten worden door je vrouw. jullie hebben voor een toekomst samen gekozen, maar wij horen daar ook bij. waarschijnlijk hebben jullie voor elkaar gekozen, zonder ons... jammer... Mama mis ik, ik woon bij haar maar dat maakt niet uit. ik ga elke dag naar school, ga 's ochtends vroeg weg en kom 's avonds laat thuis.. als ik een keer wat eerder thuis ben is zij aan het werk. ik voel me best wel eenzaam. ik krijg bijna geen knuffels meer, krijg geen kus meer voor ik naar bed ga... ik word ouder, doe nu MBO, maar heb nog wel haar aandacht nodig. juist omdat ik alleen voor 100% op haar kan vertrouwen. ik mis gewoon aandacht van de mensen van wie ik houd. mijn vriend werkt nu elke dag omdat hij het thuis zo niet leuk vind dat ie vlucht... zie hem nog maar 1 keer in de week als het mee zit.. ik mis hem.. hij zit niet goed in zijn vel, is net 18 geworden en wil zo graag volwassen worden.. ben bang dat dat nog wel even duurt voor hem. zoveel mensen willen hem klein houden. zijn vader kraakt hem af, zijn moeder vertrouwd hem niet en zijn broertje doet alsof hij niet bestaat. ik trek me dat aan omdat hij niet vrolijk meer kan zijn. ik wil hem zo graag gelukkig zien. hopelijk krijgt hij zich zelf uit die sleur. hopelijk krijg ik mezelf uit deze sleur. ik wil weer goed in mijn vel zitten en niet een vaste dag in de week hebben waarop ik vaak heel veel moet huilen en bij elk wissewasje ontplof. ik denk dat ik een stuk gelukkiger zou kunnen zijn.. ik ga proberen om voor mezelf alles op een rijtje te krijgen en weer lekker in mijn vel te zitten.