Soms zijn er dagen dat ik alleen maar huil
dat zit ik op me kamer, en hou ik me schuil.
er zijn zoveel goevoelens die ik uiten wil.
maar ik weet niet hoe dus ik hou me stil.
ik zit alleen met veel pijn en verdriet
en snap gewoon niet waarom niemand dat ziet
ik ben niet die stoere meid die iedereen kent.
ik bent een meisje die voor al d'r problemen wegrent.
maar dat ziet niemand om me heen.
iedereen ziet alleen het stoere meisje van steen.
ondertussen word ik gek van m'n tranen, gek van de pijn.
ik kan gewoon mezelf niet zijn.
niemand weet wie ik eigenlijk ben.
maar de vraag is of ik mezelf nog wel ken.
wie was ik voor deze tijd?
was ik toen ook het meisje met 'schijt'
ik wil mezelf leren kennen.
maar dat word wel even wennen.
ik heb me te lang voor gedaan als een ander.
dus het wordt tijd dat ik verander!!!