Jou lach,
Jou warme lach.
Die vergeet ik nooit meer.
Die lach was een lach die zelfs depressieve mensen deed lachen.
Als ik thuis kwam na een zware dag,
Stond jij altijd klaar om me op te vangen.
Als mijn ogen rood stonden van het huilen,
Dan kwam jij altijd met een luisterend oor.
Zelfs al ik moeilijke beslissingen moest nemen,
Stond jij altijd klaar om me een duwtje in de rug te geven.
Maar toen jij mij het meest nodig had,
Toen was ik er niet.
Ik rende door de gietende regen naar jou toe.
Maar ik was te laat om je te helpen.
Jou laatste woorden waren: “ Verwijt jezelf niks, je bent er nu! “
Toen sloot jij je ogen en ging je naar de heer in de sterrenhemel.
Telkens als ik moet lachen dan denk ik terug aan die mooie
Warme lach, dat luisterende oor en die helpende hand. Zo blijf jij
In mijn gedachten,
Door jou warme lach!