Ik voel me soms in deze wereld,
Zo hopeloos verloren,
Onbegrepen, onbemind,
En nergens bij te horen.
Krijg de kunst van leven,
Maar niet onder de knie,
Snap vaak niet de helft,
Van wat ik hoor of zie.
En ik ben toch echt niet dom,
Alleen wat te gevoelig,
Zodoende wordt gedachtegang,
Me af en toe te woelig.
Dan trek ik me weer terug,
En voel ik me zo’n oen,
Vraag me al jaren stiekem af,
Hoe anderen dat toch doen.
Gevoelig hart: | Zaterdag, november 05, 2011 09:14 |
Verstand op nul en vertrouwen op je intelligentie (je bent niet dom) en vertrouwen in jezelf, er zijn genoeg mensen die je zien als gewoon mens.... wat dat betreft ben je niet anders dan vele anderen, een mens op het toneel die een rol speelt soms met masker als het moeilijk is. | |
Auteur: Engeltjuh | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 05 november 2011 | ||
Thema's: |