Ik werd beknot in het verleden,
Mijn vleugels weg geroofd,
Sindsdien heb ik vol overgave,
In vrijer zijn geloofd.
Ik wilde niet de regels,
Andermans grens was mij te nauw,
Zo dacht ik al wat jaartjes,
En dan ontmoet ik jou.
Je kon je niet meer binden,
Een ander was me voor,
Een ring had ik niet nodig,
Dus ging ik er mee door.
Speelde het spel der liefde mee,
En nu kaats ik de bal,
Dacht in vrijheid van jou te houden,
Maar vrijheid werd mijn val.
Judith Peters: | Woensdag, februari 06, 2013 23:37 |
prachtige opbouw ... het raakt me ... greetz Judith | |
Engeltjuh: | Woensdag, augustus 24, 2011 14:50 |
ghehe tja daar ben ik nu ook achter. maar het dilemma is hoe je het punt herkent waar goed in fout verandert, als zelfs in goed fout zit en in fout goed... |
|
ela: | Woensdag, augustus 24, 2011 14:45 |
rijheid bestaat uit verbindingen die evenwicht brengen. ela |
|
teun hoek: | Woensdag, augustus 24, 2011 12:58 |
geluk hangt aan een zijden draadje ...leefbaar doch teer. | |
kelo ami: | Woensdag, augustus 24, 2011 10:10 |
sterkte ..mooi je gevoelens verwoord gr kelo ami |
|
Godvader: | Woensdag, augustus 24, 2011 05:44 |
de ironie goed ''verwerkt'' in dit gedicht..zit inhoudelijk ook goed in elkaar! Sterkte ermee iig:) gr. Y |
|
Auteur: Engeltjuh | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 24 augustus 2011 | ||
Thema's: |