Geluk is voor mij heel ver te vinden.
Ik heb in de loop der jaren zoveel moeten ondervinden...
Dacht dat na die 7 rotjaren, eindelijk de 7 vette jaren zouden komen.
God, dat is iets waarvan ik nu alleen nog maar kan dromen...
Die achtbaan in mijn leven, blijft maar op en neer gaan.
Waarom toch? Het enige wat ik wil is met 2 benen op de grond blijven staan...
Toch, naar de buitenwereld toe altijd de vrolijke vrouw die alles wel voor elkaar heeft.
Niemand die eigenlijk weet of voelt wat er nu echt bij mij van binnen leeft...
Ach, ik zal maar blijven lachen en toch nog ergens de kracht vandaan halen om er nog wat te maken,
Wie weet, misschien ooit, op een dag…schreeuw ik dan eindelijk van de daken.....:
Ja, ik ben nu gelukkig……