Het leven,
Het leven dat is mij gegeven.
Iets wat zo mooi klonk maar ik zat in touwen verweven.
Touwen die mij vast hielden.
Aan een vrouw die heel mijn leven vernielden.
Die touwen zijn weg,doorgesneden met een mes.
Voor mij betekende ze veel maar het was ook een wijze les.
Nooit meer zal dit mij gebeuren.
Ik zat maanden lang alleen en echt alleen maar te treuren.
Nu is er weer een bijzondere vrouw in mijn leven.
Iemand die mij gelukkig maakt en die mij alles wil geven.
Een hartje van goud.
Dat is wat ze heeft en alles voelt zo vertrouwd.
Haar woorden, haar berichten.
Door haar kan ik weer mooi dichten.
Iemand zo oprecht.
Dat is toch waar iedereen naar opzoek is en voor vecht.
Vechten is wat je doet als je van iemand houd.
Mijn hart is weer sneller gaan kloppen en hij is niet meer koud.
Hij is warm en gaat te keer.
Telkens als ik aan haar denk steeds een beetje meer.
Iemand die alles met je wil delen.
Voor sommige een droom,maar voor mij als een gigantisch boeket met wel duizend stelen.
Liefs Richard.