rozen verwelken
schepen vergaan
maar ik dacht dat ons vriendschap bleef bestaan
maar jij was zo dom om ons te verlaten
jou werk ging voor en dacht niet meer aan ons
maar hoe kon je dat zomaar laten
maar ja toch deed je het.
ik kon het niet meer aanzien.
ik dacht dat je een vriend van ons was en toch ging je weg
zomaar in het niks.
ik dacht wat een gek.
maar toch is het nu zo.
jou werk en games gaan voor.
ik dacht dat je anders was dan de andere. maar toch is het niet zo. mijn leven die ik voor je gaf.
legt je aan de kant.
de vrienden die je had zag je niet meer staan.
ik dacht hoe kon dat nou ik wist het zeker wat er ook gebeurt ik zal je nooit vergeten.
maar toch vergeet je ons wel.
dit mag niet gebeuren dachten wij.
je reageert nu ook zo vel.
we laten je nu wel vrij.