in een kil huis liet jij me achter,
vol zorgen vol pijn,
moest ik vechten,
om zonder jou te zijn,
de donkerste kamer zocht ik op,
om te denken over hoe ik nu verder moet,
waar ik de start moet maken,
en wat het nu me doet,
wandelde door de kamers heen,
laat het me herinderen aan jou,
omdat alles dat doet,
en ik dacht dat je me liet staan in de kou,
plots ga ik een gang in,
hier was ik nog niet geweest,
mooi was het er,
en zo onbevreesd.
dat ik hier lang bleef staan,
denkend aan een leven met anderen,
en even niet zonder jou,
omdat ik nu bezig ben met veranderen,
dan stap ik na buiten,
vol goede moet,
ik kan zonder jou prima leven..
en rara wie ik daar ontmoed,
iemand die ik voor jou,
al eens had ontmoed,
hij was nog presies het zelfde,
en wist waarvoor ik het doet,
Niet dat het iets zal worden tusse ons,
want hij vind mij niks meer als leuk,
maar toch heb ik behoefde aan hem,
en niet in de breuk,
ik zie nu hoe jij je leven opgepakt heb,
en weet ik dat ik blij ben zonder jou te zijn,
want ik wil mijn leven niet verpesten,
en een leven zonder vanijn,